kruki , szubienica i dym

Czarne Kruki  siedzą na moim ramieniu ,

najlepsi przyjaciele śmierci .

Teraz niegroźne i potulne , przyglądają się mojej twarzy .

Jedyne ptaki , które nie pochodzą z tego świata .

Oczekują że polecę razem z nimi .

One swe skrzydła posiadły na wieczność ,

Ja ledwo czarne pióro ,które na ziemie opadło podniosłam .

Zaczynam biec ,a one nie wzruszone lecą za mną .

Nie są złe  , po prostu są moimi największymi lękami .