Sny

Przytłaczająco wielki żyrandol runął z hukiem

na szklaną posadzkę domu snów .

Kryształy rozprysły się po niej ,

jak spłoszone ludzkim chodem szczury .

Mienią się złudnym blaskiem lepszego życia .

Stają się iluzją zaślepionych ich mocą .

Zawieszony wysoko żyrandol

nie był dostrzegalny , a jeśli już to był obiektem 

nieosiągalnym   .

Teraz wkradł się nie postrzeżenie siejąc zamęt .

Burząc barierę pomiędzy rzeczywistością , a snem .

Stał się mottem wizjonerów .

Czymś lepszym , różniącym się od dotychczasowego życia .

Skaleczony odłamkiem mężczyzna umarł

w nieświadomości swojego końca . 

My fault .

Hey * Przepraszam za nie planowaną przerwę w blogowaniu i komentowaniu waszych postów :(
Wynikło to z mojej winy  , ponieważ zgubiłam niebieski zeszyt poplamiony kawą , a w nim miałam napisany post . Po prostu miałam wtedy wenę twórczą i brak możliwości do przepisania jej na komputerze . Post miał się pojawić kilka dni temu niestety mój zeszyt wsiąkł jak kamfora . No cóż dlatego też dzisiaj nie będę Was męczyć . Zostaje mi tylko życzyć Wam Wesołych Świąt .

***

Kołyszą się mokre od łez sznury .

Cicha muzyka nieszczęśników

Wiatr między drzewami  , smutnie jęczy .

Stado ptaków odlatuje przestraszone .

***

Znowu nastała głucha cisza .

Wisielców lament , spowiła sroga mgła .

Nawet uliczny grajek zamilkł .

Dawno nie widziano takiej ciszy .

Czyżby błąkający się ,zaznali w końcu spokoju?

*** 

Na niebie błysnął piorun , niczym latarnia rozświetlił ciemność .

Wielkie Barokowe przyjęcie .

Wszyscy w bogatych strojach , dostojni z klasą .

Tylko wisielce jakieś przemoczone .

Zerkają z za kurtyny .

Muzyka gra coraz głośniej .

Cała sala tańczy .

Lament akordami i melodią zakryty .

Świat umarłych .

Chcesz usiąść obok mnie ?
Zająć miejsce  , które pajęczyny pokryły wieki temu ?.

Rządzić ze mną światem  ?

*

Możesz się wycofać ,

Potem będzie już za późno .
Nie da się wydostać z krainy umarłych ,
na zawsze pozostaniesz kostuchą .
Małe robaki będą wiercić otwory w twoich kościach ,
a ty nic nie poczujesz .
*
Skrzydlate potwory szykują się do odlotu.

Pytasz czym są ?

 Sama dokładnie nie wiem ,

może duszami ludzi , albo tym co z nich pozostało .

Więc jaka jest twoja decyzja ?

 

Mur

Kolejna droga zakończona ślepą uliczką   ,

nie ma już powrotu .

Pierdolony mur znowu stoi mi na przeszkodzie .

Za każdym razem jest wyższy .

Na razie  umiem się na niego wspiąć .

A co jeśli kiedyś będzie zbyt duży , 

żebym przeszła na drugą stronę ??

Kolejne pytanie na które nie chce znać odpowiedzi .

Może ten czarny kot co stoi 

koło muru pokaże mi sposób ?

A , nie to tylko cień i ta cholerna cisza .

A zapomniałabym o pierdolonym , stęchłym zapachu komercji .

                                                                  

kruki , szubienica i dym

Czarne Kruki  siedzą na moim ramieniu ,

najlepsi przyjaciele śmierci .

Teraz niegroźne i potulne , przyglądają się mojej twarzy .

Jedyne ptaki , które nie pochodzą z tego świata .

Oczekują że polecę razem z nimi .

One swe skrzydła posiadły na wieczność ,

Ja ledwo czarne pióro ,które na ziemie opadło podniosłam .

Zaczynam biec ,a one nie wzruszone lecą za mną .

Nie są złe  , po prostu są moimi największymi lękami . 

Pif-paf

Strzał,broń,morderca,samobójca.

Pociągam za spust .

Ból przeszywa moją głowę na wylot 

Ułamek sekundy , a wydaje się wiecznością .

Lalalalala słyszę znajomą kołysankę .

Opadam z sił .

Bezwładnie obsuwam się na ziemię .

Nie poczuję siły upadku ,

nie poczuję już niczego.

Czarny scenariusz zakończony tragedią .

Tłumy opuszczają salę . 

Zapomnieli tylko o oklaskach dla artysty .

Krew spływa po stopniach teatru .

Zapomnieli że to nie był spektakl  .

Mgła spowiła historii sens .

Koniec ?

Nie , a co z artystą ?

Siedzi na szczeblach drabiny 

z własnych kości .